” Mayalar öteki dünyanın bize şarkı söylediğini söyler. Bizler onun şarkısıyız. Sesten yapılmışız ve ses bu dünyayla öteki dünya arasındaki süzgeçten geçerken kuş, çimen, masa şeklini alır , bunların hepsi sesten yapılmıştır. İnsanlar kendi sesiyle öteki dünyayı besleyebilir, oradakilerin büyümesini…
” Henüz insanlar ve hayvanlar yoktu, kuşlar, balıklar, yengeçler, ağaçlar, taşlar da yoktu; ne mağaralar vardı ne de dağ geçitleri, ne bitkiler ne de ormanlar. Sadece gökyüzü vardı. Yeryüzünün çehresi görünmüyordu ve sadece sakin deniz tüm enginliğiyle gökyüzünün altında uzanıyordu….
Bir an varmış bir an yokmuş…Havva ile Adem düştüklerinde cennetten alem çarkının içine , çimenlerin üzerinde kalan ısırılmış elma kıpırdamaya başlamış. Tıkır tıkır sesler gelmiş koçanının dip köşelerinden, elmanın sapı yükselmiş , pıt diye yere düşüvermiş aniden. Sapın deliğinde…