SHİVA’ nın DAĞLARI / Tosh, Kagal, Pulga ve Kheerganga

                                          TOSH

Kasol’ deki hostele büyük sırt çantamı bıraktım, yürüyüş çantamı hazırladım, davulum Shakti’ yi aldım ve ilk gün yürüyeceğim Tosh kasabasına doğru yola çıktım.

Himachal Paradesh bölgesindeki Tosh, Parvati vadisinin bittiği Tosh vadisinin başladığı 2400 m yükseklikteki dağların arasına kurulmuş bir kasaba.

Hiçbirşey yapmadan sadece dağların muhteşemliğini, vadinin güzelliğini seyretmek ve çevredeki köyleri ziyaret etmek için pek çok yürüyüş yolu var.

Dağlarda yalnız bir kadın gezgin olmanın sıkıntısını bu bölgede çekmedim, özellikle İsrail’ li gezginler bu bölgede fazla ve onlardan aldığım tavsiyelerle de yol güzargahımı çizdim.

 

Tosh kasabası, tıpkı diğer Himalaya köyleri gibi pek çok hostele ve ailelerle kalabileceğiniz hostel olarak kullanılan tahta dağ evleriyle dolu.

Günübirlik yürüyüş gruplarının da uğrak yolu olduğu için ulaşım kolay. Tosh’ a otobüsle vardıktan sonra vadinin yükseklerine kurulmuş köye yarım saat yürüdüm, yağmur başlamıştı. Kısa molalarla yağnak yağmuru atlattıktan sonra biraz köyde dolaştım, niyetim geceyi orada geçirmekti fakat yaz sezonuna hazırlanan köyde çok fazla inşaat vardı.

Eski dağ evlerinin çoğu harap olmuş, bazıları yaşanamaz hale gelmiş ve yeni yapılan yapıların çoğu betondan. 2400 m yükseklikteki kasabanın her tarafından karlı dağların zirveleri gözüküyordu.

Köylülerin çoğu hayvancılıkla uğraşıyor ve elma ağaçları bu bölgede de bol olduğu için çeşitli ürünleri satıyorlar. Çocuklar için eğitim gelişmiş, küçük bir köy olmasına rağmen okullar var, köyde çocuk nüfusu çok fazlaydı.

                              KAGAL

Otobüste tanıştığım Katy ile birlikte Kagal köyüne tırmanarak ulaştık, tepeye kurulmuş tahta dağ evlerinin birinde hostel bulduk.

Gündüz sıcak, akşam çok soğuk olduğu için tahta evler daha korunaklı oluyordu fakat odalarda ateş yakmak yasak olduğundan kat kat battaniyelerle uyunuyordu.

En muhteşem şey ise gecenin sessizliğiydi, vadide uğuldayan rüzgarı dinlemek ve ışıldayan Jüpiter ile Shakti’ nin melodilerini paylaşmak…

Ertesi sabah hosteldeki üç İsrail’ li gezgin ile Kagal’ dan yanındaki köy Pulga’ ya doğru yürümeye başladık.

Bu bölgede çok büyük bir baraj inşaatı vardı, vadinin güzelliğini kilometrelerce uzanan inşaat yolları kaplamıştı. Baraj projesi’ Hindistan’ da hatta Asya’ da yapılacak olan en büyük proje.

İnşaat çok büyük bir bölgeyi kapladığı için pek çok şantiye kurulmuş, işçilerin dışında çok fakir olan evsiz insanlarda bu inşaatta çalışıyor.

Kadın ve çocuk işçiler çoktu, hem kalacak yer hem de yiyecek bulabilmişler çünkü Hindistam’ da en düşük kast sayılan bu grup insanın yaşaması çok zor şartlar altında oluyor.

Himalayalar’ ın kalbine girmişler bu alçak proje ile !

İnşaat bölgesi o kadar büyük ki ormanların kesilmiş olmasına mı üzüleyim yoksa hintli arkadaşlardan öğrendiklerime mi ? Baraj bittiğinde de bu bölge ekolojik olarak büyük bir zarara uğrayacakmış, bölgenin en güçlü nehirleri Parvati ve Beas’ ın birleşerek bol bol aktığı topraklarda gelecek zamanlarda bu baraj yüzünden sıkıntı da yaşanabilirmiş.

                              PULGA

Pulga, Kheerganga tırmanışı yapmadan önce gezginlerin mola yaptıkları köylerden biri.

Kalmak için uzun zamanınız varsa çevredeki henüz betonlaşmamış köylerden biri, dağ köy evlerinde kalınabiliyor ve bazı ailelerde odalarını kiraya verebiliyor.

Yapılan barajın diğer tarafında kaldığı için Tosh ya da Kagal’ da olduğu gibi doğal görüntüsü bozulmamış. Himalayalar’ ın karlarla kaplı sivri doruklarını seyrederek bütün gün durabilirdim orada.

Fakat yarın sabah erkenden Kheerganga yürüyüşüne başlayacağım için Kagal’ e geri döndüm çünkü yürüyüş yolu oradan daha yakındı.

Koca ejderha barajın yanından tekrar geçtim ve Himalayalar için dua ettim.

KHİRGANGA

Kalga’ dan sabah erken saatte ayrıldım ve Shakti ile birlikte yola koyulduk.

Shakti, yol arkadaşım davulumu taşımak biraz eziyetli oluyordu çünkü 4 – 5 kilo ağırlığı var fakat Himalayalar’ ın dorukları sesini duysun çok istiyordum, her türlü zorluğa rağmen onu taşıdım. Ormanda verdiğim molalarda çaldım, kuşlarla düet yaptık.

Sabah hostelden çıkmadan önce okuduğum cümleler aklımda, mantralar söyledik.

” Bir negatif duygu yükseldiğinde bu normaldir, çok saftır. O, enerjidir, bedendeki ve zihindeki bir deneyimdir. Sadece bu. Önemli değildir. Ve desteklenmez ise akar. O, ışığın bir parıltısıdır ve kendi kendine dönüşecektir. Hatta karışıklık onun doğasıdır. Biz, bir problemi diğerine eklediğimizde , onu uzattığımızda ya da devam ettirdiğimizde, ya da onunla kavga edip, iteklediğimiz zaman sadece onun negatifliliğini destekleriz.
Yalnız bırak, o çözülür, kendi açığa çıkar. ”

Khirganga, Parvati Vadisi’ nin diplerinde, yaklaşık 2950 m yükseklikte. Bölgeden üç yürüyüş yolu Khirganga’ ya çıkıyor. Kalga tarafından yola başladığım için ikinci rotadan ilerledim, yürüyüş 9 – 10 kilometre ve hızlı bir yürüyüşle 3 – 4 saatte çıkılabiliyor.

Yol, genellikle ormanın içindeydi, metrelerce yükseklikteki çam ağaçlarıyla kaplıydı.Yürüyüş tempomu normal tutarak ormanı seyrederek yürüdüm. Yolun üzerinde mola verilebilecek çay, çapati tezgahları vardı.

Son zorlu tırmanışa geçmeden şelalenin kenarındaki çaycıda mola verdim, Khirganga’ ya çıkan çok kişi vardı.

Kampların yapıldığı zirveye vardığımda dağların görkemli görüntüsünden kendimi yepyeni bir filmin sahnesinde buluverdim. Dağların yüksekliğinden neredeyse gökyüzü gözükmüyordu.

Shiva’ nın Khirganga’ ya geldiği ve burada binlerce yıl meditasyon yaptığı söylenir. Khirganga, ” beyaz sütlü kutsal su ” olarak çevriliyor.

Kamp alanlarının üzerindeki tapınağın hemen yanında doğal kaplıcalar vardı.

Erkekler, tapınağın yakınındaki açık alanlarda yıkanıyordu. Kadınlar için özel küçük bir bölüm yapmışlar ve çevresini tahtalarla kaplamışlardı. Kutsal kaplıcanın şifalı suyunun içinde süzülürken Himalayalar’ ı seyredebilmek ancak bir rüya olabilirdi 🙂 Ama tamamen gerçekti, bütün yorgunluğumu su aldı götürdü.

Khirganga tapınağının da çok eski olduğu söyleniyor o yüzden gezginlerin çoğu buraya gelerek meditasyon yapıyorlar.

Tapınak çok küçüktü ve her tarafından sıcak sular fışkırıyordu, tapınağa bakan bekçiler hem de kaplıcaların suyuyla ilgileniyorlardı.

Kamp alanında çok gezgin vardı, etrafta kafeler ve restaurantlar doluydu. Yanımda kamp malzemeleri yoktu fakat Rainbow toplantısının yapılacağı yere bakmaya gittim.

Kamp alanından yarım saat yürüyüşle toplanılan yere ulaştım, henüz fazla kişi yoktu. Ormanın iyice diplerine yerleşmiş, tek tük çadır gördüm.

Dev çamlarıyla orman o kadar güzeldi ki geceyi orada geçirebilirmiyim diye kuytu bir mağara aramaya koyuldum. Fakat gitgide kapanan hava bunun pek de iyi bir fikir olmadığını söyledi, yanımda hiçbir şey yoktu davulumdan başka.

Ormandan aşağı çemberin kurulduğu alana indiğimde sağnak yağmur başlamıştı, ana çadıra sığındık, sıcak çaylarımızı içtik. Hava açıldı, çemberde sohbet etmeye başladık, kutudaki merak ettiklerinde Shakti’ yi çıkardım çalmaya başladım. Derken koca bir inek yaklaştı, önce Shakti’ yi koca diliyle yaladı sonra da geldi gümbürdeyerek yanıma oturdu ve hiç kıpırdamadan sesleri dinledi, yanı başımızda uyuyuverdi. Benim de bu doruklara neden Shakti’ yi çıkardığım belli oldu. Shiva’ nın ineği ile Shakti buluştu.

Rainbow kamp alanından ayrıldım, merkezdeki alana dönerken koca bir kayanın üzerine oturdum, karşımdaki ulu üçgen dağlara bakarken şarkılarla armonikleri vadinin yankılarıyla beni bu kutsal mekana kabul etmiş Doğa Ana’ ya, Himalayalar’ a, Parvati’ ye, Durga’ ya, Shiva’ ya ve Shakti’ ye teşekkür ettim.

Sırtıma güneş vuruyor, çimlere oturmanın ve sıcak banyonun sakinliğiyle saçlarımı güneşte kurutuyorum. Birazdan dönüş yolu…

Dağlar şimdilik geride kaldı ama oraya tekrar döneceğim. Doğa benim evim .